Нон-фікшан, дакументальная літаратура. Што чытаюць медыйшчыкі

Кніг, якія вы чытаеце, вялізарная колькасць! Таму мы вырашылі зрабіць некалькі падборак літаратуры, якую вы пачыталі і параілі ў серыі тэкстаў не пра працу, а пра адпачынак. Гэтым разам паглядзіце, як тут шмат цікавых кніг пра гісторыю, палітыку, а таксама дакументальнай літаратуры ці часткова заснаванай на рэальных падзеях.

Нон-фікшан, дакументальная літаратура. Што чытаюць медыйшчыкі
Фота: Clay Banks/Unsplash

Мы захавалі каментары нашых суразмо’цаў пра тое, чаму тая ці іная кніга вартая ўвагі. Магчыма, гэтая падборка з 21 кнігі зматывуе на чытабельны вечар. Спадзяемся на гэта.

Кратко

  • Нон-фікшан пра гісторыю і палітыку
  • Дакументальная літаратура ці часткова заснаваная на рэальных падзеях

Нон-фікшан пра гісторыю і палітыку

«Corruptible» Брайана Клааса. Он исследует, какие люди попадают во власть, отталкивается от фразы «власть развращает, абсолютная власть развращает абсолютно», что по-английски звучит как «power tends to corrupt, and absolute power corrupts absolutely» – и пытается понять, почему так часто люди во власти – моральные уроды. Это туда приходят только такие люди, или они такими становятся, получив эту власть, или власть притягивает людей, склонных к тому, чтобы развратиться? И автор пытается с такой научно-популярной точки зрения ответить на вопрос: «что с политиками не так?».

«Гэта было назаўсёды, пакуль не скончылася» Аляксея Юрчака ці кніга «Неудобное прошлое. Память о государственных преступлениях в России и других странах» Мікалая Эпле. Яны – пра праблемы, якія зараз насягаюць і Украіну, і Расію, і Беларусь. Гэтыя праблемы праяўляюцца таму, што наша грамадства і нашы папярэднікі не змаглі запусціць працэс абмеркавання ролі Савецкага Саюза ў лёсах шматлікіх народаў, якія ў ім жылі. Гэтыя кнігі дазваляюць зразумець, што тое, што зараз адбываецца, – яно абавязкова скончыцца.

«Просвещение продолжается. В защиту разума, науки, гуманизма и прогресса» Стивена Пинкера. Мне она очень нравится, потому что помогает полемизировать с людьми, которые склонны к магическому мышлению.

«Как переучредить Россию? Очерки заблудившейся революции» Уладзіміра Пастухова.

«Внутренняя колонизация. Имперский опыт России» Аляксандра Эткінда.

«Опасные советские вещи» пра гарадскія легенды ў СССР.

«Дневники» Гомбровича. Очень толстая книга, которую читаю медленно и с наслаждением. Польский классик Витольд Гомбрович в середине ХХ века публиковал свои «Дневники» в журнале «Культура» Ежи Гедройца. Это его размышления о литературе, послевоенной польской эмиграции, Польше и многом другом. Беларусским изгнанникам рекомендую, хоть это и довольно жёсткая книга.

«Наглядаць і караць. Нараджэнне вязніцы» Мішэля Фуко.

Дакументальная літаратура ці часткова заснаваная на рэальных падзеях

«Любовь во времена ненависти. Хроника одного чувства» Флориана Иллиеса. Историческая хроника 1929-1939 годов. Автор на основе публикаций в прессе, дневников, личных писем воссоздаёт повседневную картину жизни людей того времени, их мыслей, чувств, проблем. Советую всем прочитать эту книгу и дилогию в таком же жанре про 1913 год – последний мирный год перед первой мировой войной.

«Они никогда бы не обидели муху» Славенки Дракулич.Она рассказывает о военных преступниках, которые находились под судом в Гааге, и очень подходит нашему времени. И название, мне кажется, очень говорящее.

Хася Белицкая, «Одна из немногих». Это воспоминания гродненки, которая участвовала в восстании в гетто Белостока. После того как в гродненском гетто не удалось организовать восстание – поскольку старейшины и родители Хаси были против – Хася переехала в Белосток. Она жила в арийской части города и проносила в гетто оружие. Мне кажется, такие воспоминания важны, потому что история повторяется. Я в Гродно публиковал книги по воспоминаниям старых людей. Они уезжали 80 лет назад из Гродно и думали, что вернутся, но вышло иначе. А мы уехали в ХХI веке и тоже считали, что это на год.

«Один в Берлине. Каждый умирает в одиночку», Ганс Фаллада. Книга про немцев, которые не уехали из нацистской Германии и продолжали сопротивляться режиму. Отличная книга и, к сожалению, очень актуальная.

«How to stand up to a dictator» Нобелеўскай лаўрэаткі міра Марыі Рэсса. Мне падаецца, вельмі важна часам глядзець на свет з іншага боку, з іншай перспектывы. Марыя ў кнізе распавядае пра свой досвед працы журналістам у Філіпінах, і гэта ўражвае. Агулам кніга павінна спадабацца журналістам, бо там можна знайсці вельмі шмат паралеляў з нашай сітуацыяй.

«Беларускі снайпер» Лешэка Шарэпкі, былога амбасадара Польшчы ў Беларусі пра «эскадроны смерці».

«The Lost City of The Monkey God». Это история группы исследователей, которые нашли остатки древней цивилизации Южной Америки.

«The Innocent Man», Джон Грышам. Дарэчы ёсць фільм па гэтай кнізе на Netflix. Гэта гісторыя чалавека, якога асудзілі за забойства, і ён шмат гадоў прасядзеў у турме, а пасля даказалі, што ён не вінаваты.

«Мы вынуждены сообщить вам, что завтра нас и нашу семью убьют. Истории из Руанды» (We Wish to Inform You That Tomorrow We Will Be Killed With Our Families: Stories from Rwanda) Філіпа Гурэвіча. Калі пачалося поўнамаштабнае ўварванне Расіі ва Украіну, змагла прачытаць каля 10% і адклала пасля таго, як свет даведаўся пра Бучу. Вярнулася да кнігі праз год, дачытала да паловы і зноў адклала. Не думала, што гэта будзе так цяжка.

«Замі: як па-новаму пісаць мае імя» Одры Лорд.

«Комната Джованни» Джеймса Болдуина, история про американца во Франции в середине ХХ века, который пытается понять собственную сексуальность. Болдуин, гей и афроамериканец, прекрасно представлял, что такое быть «другим», книга в первую очередь об этом.

«Калапс. Выпадковае падзенне Берлінскай сцяны» Мэры Сарот. Гэты гістарычны трылер амаль штохвілінна расказвае пра ход падзей, якія прывялі да заканчэння Халоднай вайны. І гэтая кніга дае надзею, што змрок навокал калісьці скончыцца.

Наперадзе падборкі кніг беларускіх аўтараў, нон-фікшан пра псіхалогію, мастацкая і прафесійная літаратура.

Падзяліцца:

Прэс-клуб Беларусь

5 студзеня 2024 года
Перадрук матэрыялаў press-club.pro магчымы толькі з дазволу рэдакцыі. Падрабязней...
Press Club BelarusМедыякухняНон-фікшан, дакументальная літаратура. Што чытаюць медыйшчыкі

Падпішыся на нашу медыйную рассылку!

Кожны тыдзень атрымлівай на пошту: якасныя магчымасці (гранты, вакансіі, конкурсы, стыпендыі), анонсы івэнтаў (лекцыі, дыскусіі, прэзентацыі, прэс-канферэнцыі) і карысны кантэнт

Падпісваючыся на рассылку, вы згаджаецеся з Палітыкай канфідэнцыйнасці
Мы выкарыстоўваем файлы cookies. Правілы канфідэнцыйнасці
Прыняць